LEI (Legal Entity Identifier) – Definicja & Znaczenie

LEI (Legal Entity Identifier) to 20-znakowy, alfa-numeryczny kod, który jednoznacznie identyfikuje podmioty prawne uczestniczące w transakcjach finansowych na całym świecie. Oparty na normie ISO 17442, LEI zwiększa przejrzystość, ułatwia identyfikację kontrahentów i wspiera raportowanie regulacyjne.

Kluczowe informacje

• W skrócie: Globalny, ustandaryzowany identyfikator podmiotów działających na rynkach finansowych.
• Dlaczego ważne: Ogranicza niejednoznaczność kontrahentów, poprawia zarządzanie ryzykiem i upraszcza raportowanie.
• Kontekst/zastosowanie: Wymagany lub zalecany m.in. w raportowaniu transakcji, prospektach, onboardingu, KYC/KYB.
• Nadzór: Koordynowany przez GLEIF, wydawany przez akredytowane LOUs (Local Operating Units).

Co to jest LEI?

LEI to identyfikator podmiotów prawnych-spółek, funduszy, SPV, trustów (tam gdzie uznawane) i innych organizacji-uczestniczących w obrocie finansowym. Każdy LEI jest powiązany z danymi referencyjnymi (nazwa prawna, adres, rejestracja, własność gdy dostępna), co ułatwia spójne mapowanie w systemach dostawców danych, na platformach i u regulatorów.

Jak działa LEI (struktura, nadawanie i walidacja)

LEI ma stałą strukturę 20 znaków zgodną z ISO 17442:

• Znaki 1–4: Prefiks LOU (wydawca)
• Znaki 5–6: Zarezerwowane
• Znaki 7–18: Identyfikator podmiotu
• Znaki 19–20: Cyfry kontrolne

Idea cyfr kontrolnych: Zastosuj algorytm ISO/IEC 7064 Mod 97-10 tak, aby pełny 20-znakowy LEI przechodził test modulo z resztą równą 1.

Cykl życia i jakość danych

• Podmiot składa wniosek do akredytowanego LOU (bezpośrednio lub przez agenta).
• Roczne odnowienie zapewnia aktualność danych (przeterminowane LEI są oznaczane jako „lapsed”).
• GLEIF publikuje otwarte dane i raporty jakości, ułatwiając rynkową weryfikację.

Przykład zastosowania

Dom maklerski i repozytorium transakcji wymagają tego samego LEI dla spółki i jej funduszy. Spójny identyfikator skraca onboarding, zmniejsza liczbę niezgodności w rozliczeniach i spełnia wymogi raportowe dotyczące identyfikacji stron transakcji.

Zalety i uwagi

• Zalety: Jeden globalny identyfikator; czystsze mapowanie w CRM i systemach post-transakcyjnych; szybsze KYC/KYB; mniej błędów raportowych.
• Uwagi: Wymagane jest coroczne odnowienie; niektóre formy prawne mogą mieć ograniczenia; należy rzetelnie raportować relacje właścicielskie (jeśli dotyczy).

Powiązane definicje

• ISIN – identyfikator papierów wartościowych (oznacza instrumenty, nie podmioty).
• BIC (SWIFT) – identyfikator banku do komunikacji płatniczej/rozliczeniowej.
• CUSIP – północnoamerykański identyfikator papierów wartościowych.
• SEDOL – identyfikator papierów notowanych głównie w UK/IE, używany przez dostawców danych.